Jak już wskazaliśmy w artykule, dotyczącym tego, co warto wiedzieć odnośnie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie w sytuacji, jeżeli posiadacz pojazdu lub kierujący pojazdem są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Co istotne, za szkodę powstałą w związku z ruchem pojazdu mechanicznego uważa się również szkodę powstałą podczas i w związku z wsiadaniem do pojazdu mechanicznego lub wysiadaniem z niego, bezpośrednim załadowywaniem lub rozładowywaniem pojazdu mechanicznego, a także zatrzymaniem lub postojem pojazdu mechanicznego.Zgodnie z przepisami prawa, posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego przez niego pojazdu. W niniejszym artykule przyjrzymy się kwestii dotyczącej odszkodowania przysługującego za obrażenia ciała lub rozstrój zdrowia pozostający w związku ze zdarzeniem drogowym.
Roszczenie dotyczące szkody niematerialnej – o zapłatę zadośćuczynienia
Niewątpliwie podczas zdarzenia drogowego może dojść do sytuacji w której poszkodowany dozna obrażeń ciała lub rozstroju zdrowia. Powyższe w konsekwencji może doprowadzić do powstania zarówno szkody niematerialnej w postaci krzywdy, jak i szkody materialnej polegającej na konieczności poniesienia pewnych kosztów.
Zgodnie z przepisami prawa w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Domagając się przyznania zadośćuczynienia tym samym konieczne jest wykazanie, że
w związku ze zdarzeniem drogowym doszło do powstania u poszkodowanego krzywdy. Za krzywdę niemajątkową uważa się ujemne przeżycia związane z cierpieniami psychicznymi i fizycznymi, wynikająca z naruszenia dóbr osobistych takich jak uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia.
Podstawowe kryteria, decydujące o wysokości odpowiedniego zadośćuczynienia to: rozmiar i intensywność doznanej krzywdy, stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych, trwałość skutków zdarzenia, prognozy na przyszłość, wiek poszkodowanego. Przyznane zadośćuczynienie powinno uwzględniać zarówno obecną krzywdę, jak i tę, jaka może być odczuwana przez poszkodowanego w przyszłości. Tym samym ma ono rekompensować całą krzywdę.
Przyznane zadośćuczynienie powinno być odpowiednie. Powyższe oznacza, że każda ze spraw wymaga indywidualnej analizy, która powinna polegać na odniesieniu się do całokształtu okoliczności konkretnej sprawy, jak i do okoliczności obiektywnych. Przyznane zadośćuczynienie powinno jednocześnie przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość, adekwatną do warunków gospodarki rynkowej, jak i powinna być utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życie społeczeństwa. Należy podkreślić, że zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny, tym samym jego wysokość nie może być symboliczna.
Roszczenie o przyznanie odszkodowania
W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.
Powyższe oznacza, że w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, poszkodowany może domagać się zwrotu wydatków celowych i koniecznych, pozostających w związku ze wspomnianym uszkodzeniem lub rozstrojem.
Poszkodowany w zdarzeniu drogowym może domagać się zwrotu kosztów opieki. Dla domagania się przyznania odszkodowania w tym zakresie nie jest konieczne to, aby poszkodowany rzeczywiście opłacił koszty opieki. Stanowią one bowiem należne poszkodowanemu odszkodowanie również wówczas, gdy opieka była sprawowana przez członków rodziny poszkodowanego nieodpłatnie. Powyższe oznacza, że nie ma przeszkód ku temu, aby opieka nad poszkodowanym była sprawowana przez członka rodziny, a poszkodowany domagał się zwrotu odszkodowania w tym zakresie. Należy bowiem wskazać, że szkodą jest już sama konieczność zapewnienia poszkodowanemu opieki.
Kolejny przykład kosztów mogących pozostawać w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia to koszty leczenia. Na takie koszty mogą składać się koszty pobytu w szpitalu, koszty lekarstw, koszty wizyt lekarskich. Na poszkodowanym spoczywa obowiązek wykazania, że przedmiotowe koszty pozostają w związku ze stwierdzoną dolegliwością, a także są celowe. Tym samym domagając się zwrotu kosztu związanego z prywatnymi wizytami u lekarza, poszkodowany winien wykazać, że nie miał możliwości aby takie wizyty odbyć w ramach publicznej służby zdrowia, bądź że odbywanie wizyt w formie prywatnej było celowe dla ratowania stanu zdrowia poszkodowanego.
Do kosztów należy również zaliczyć koszt związany z koniecznością zakupu konkretnego sprzętu w postaci m.in. kul, protezy czy wózka inwalidzkiego. Zaznaczamy, że są to oczywiście wyłącznie przykłady, albowiem występujące dolegliwości mogą wiązać się z koniecznością zakupu różnego rodzaju sprzętu. Tym samym wspomniane koszty są zależne od okoliczności każdej konkretnej sprawy.
Doznanie urazów ciała lub rozstroju zdrowia może również wiązać się z koniecznością uczęszczania na rehabilitację. Taki koszt również jest składnikiem odszkodowania.
Nie można również pominąć kosztów dotyczących kosztów dojazdu m.in. do placówek medycznych czy na zabiegi rehabilitacyjne. Gdyby nie zdarzenie, poszkodowany nie ponosiłby przecież takiego kosztu. W związku z powyższym za zasadne należy również domaganie się przez poszkodowanego zwrotu kosztów dojazdów.
Czasem doznane obrażenia lub rozstrój zdrowia mogą wiązać się z koniecznością wdrożenia dla poszkodowanego specjalnego odżywiania. W tej sytuacji również poszkodowany może domagać się zwrotu kosztów w tym zakresie. Na poszkodowanym oczywiście spoczywa obowiązek wykazanie zasadności wygenerowania takiego kosztu oraz wykazania, że koszt ten pozostaje w związku z obrażeniami ciała lub rozstrojem zdrowia.
Roszczenie rentowe
Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.
Ten temat przybliżymy Państwu w kolejnym artykule.
W razie pytań, oczywiście zapraszamy do kontaktu.